توصیە و راهنمایی والدین در مورد کمک بە کودکان مدرسەای پس از تجربە آسیب پذیری )تروما(

عکس العمل ها: نا مطمئن بودن در مورد اتفاقی کە صورت پذیرفتە.

عکس العمل والدین

• بە فرزندتان توضیح روشنی در مورد واقعە انجام شده بدهید، هر زمان کە او در این مورد سوال کند. اگر فرزندتان هنوز ترس داشتە باشد بە او بگوئید کە در امنیت میباشد و از گفتن جزئیاتی کە ممکن است باعث نگرانی شود خودداری نمائید.
• بە او یادآوری کنید کە انسانهایی وجود دارند کە از خانوادەها حمایت میکنند و اینکە خانوادە شما در صورت لزوم کمکهای بیشتری را دریافت میکند.
• بە او این مطلب را بگویید کە قدم بعدی چە خواهد بود.

مثالهایی برای آنچە والدین میتوانند بگویند یا انجام دهند

• “میدانم کودکان دیگر میگویند کە دوبارە آتشسوزی خواهد شد اما ما در حال حاضر در جایی هستیم کە در مقابل آتشسوزی خیلی امنتر است.”
• کماکان بە همە سوالات فرزندتان جواب دهید )بدون عصبانی شدن( و بە او توضیح دهید کە خانوادە در امنیت میباشد.
• بە او بگویید کە برنامە چە خواهد بود و در آیندە نزدیک چە میکنید.

عکس العمل ها: احساس مسئولیت و گناه:

کودکان مدرسەای امکان دارد احساس کنند، آنچە اتفاق افتادە تقصیر آنها بودە و یا میتوانستند آنرا تغییر دهند. آنها احتمالأ در بازگو کردن آن بە دیگران تأمل میکنند.

عکس العمل والدین

• بگذارید نگرانیهایش را برایتان تعریف کند.
• بە او اطمینان دهید کە مقصر نمیباشد و توضیح دهید کە چرا او تقصیری در این امر ندارد.

مثالهایی برای آنچە والدین میتوانند بگویند یا انجام دهند

• او را بە کناری بکشید. توضیح دهید: “بعد از چنین فاجعەای خیلی از کودکان فکر میکنند و همچنین بزرگسالان، کە میبایستی چە کاری را بە شیوە دیگری انجام میدادم؟ یا میبایستی کاری میکردم. اما این بە آن معنی نمیباشد کە آنها مقصر هستند.”
• “ کسی نمیتوانست پدر بزرگ را نجات دهد و این تقصیر تو نبود.”

عکس العمل ها: ترس از اتفاق مجدد آن واقعە و واکنش در برابر خاطرەها.

عکس العمل والدین

• بە فرزندتان کمک کنید تا حالتهای تداعی واقعە را بشناسد )مثلأ آدمها، اماکن، صداها، بوها، احساسات وقت شبانە روز(. تفاوت بین آن فاجعە و خاطرات بعدی مربوط بە آنرا برایش توضیح دهید.
• هرچند بار کە لازم باشد بە او بگوئید کە در امنیت میباشد.
• مانع از دیدن گزارش در رسانەهای عمومی در مورد آن واقعە شوید، چرا کە آن متواند باعث ترس از بروز مجدد واقعە شود.

مثالهایی برای آنچە والدین میتوانند بگویند یا انجام دهند

• بە او بگویید، هر زمانی کە احساس میکند بە یاد ان واقعە میافتد “سعی کن بە خودت بگویی، من غمگین هستم، چرا کە من بە یاد آن آتش میافتم، هنگامیکە شومینە روشن باشد، اما این بە معنی سوختن خانە ما نیست، من در امنیت هستم.”
• “فکر میکنم باید در مورد اینترنت تنفسی بە خود بدهیم.”
• بە اتفاق فرزند خود بە اخبار نگاە کردە و بگذارید او برایتان تعریف کند کە صحبت از چە بود. در صورت سوء تفاهم آنها را رفع کنید.

عکس العمل ها: همیشە آن واقعە را تعریف یا نقشش را بازی کردن.

عکس العمل والدین

• بگذارید او این واکنشها را در قصەها و بازیهای خود بازگو نماید، بە او بگوئید کە این کار عادی میباشد.
• از او در بازیها و نقاشیهایش راه حلهای مثبتی را طلب کنید.

مثالهایی برای آنچە والدین میتوانند بگویند یا انجام دهند

• “من متوجە شدم کە تو از آن واقعە نقاشی میکنی، میدانستی کە خیلی از کودکان این کار را انجام میدهند؟”
• “این میتواند باعث کمک شود اگر تو نقاشی کنی که آدمها چگونە دوبارە صلح میکنند.”

عکس العمل ها: ترس از منقلب شدن از احساسات خود.

عکس العمل والدین

• بە او محل امنی بدهید کە در آنجا بتواند ترس، عصبانیت، غمگینی و غیرە خود را شرح دهد. بگذارید گریە کند یا غمگین باشد، از او انتظار شجاعت و قوی بودن را نداشتە باشید.

مثالهایی برای آنچە والدین میتوانند بگویند یا انجام دهند

• “هنگامیکە چیزهای خطرناکی اتفاق میافتند، آدم دچار احساست قوی میشود، مثلأ امکان دارد کە انسان از دست همە عصبانی بودە یا غمگین باشد. میخواهی در اینجا با پتویت بنشینی تا حالت بهتر شود؟”

عکس العمل ها: مشکل خواب:

همراه کابوس، ترس از تنها خوابیدن و یا آرزوی خوابیدن در کنار والدین.

عکس العمل والدین

• بگذارید او از کابوسش بگوید. بە او بگویید کە خواب بد دیدن عادی میباشد و این امر بە پایان خواهد رسید. زیاد وارد جزئیات آن کابوس نشوید.
• تغییر موقت نحوه خواب بلامانع است، با او صحبت کنید کە کی دوبارە بە برنامە خواب قبلی بازگردد.

مثالهایی برای آنچە والدین میتوانند بگویند یا انجام دهند

• “این یک کابوس ترسناک بود. بگذار در مورد چند چیز خوب فکر کنیم کە میتوانی راجع بە آنها خواب ببینی و من هم پشتت را میخوارانم تا دوبارە خوابت ببرد.”
• چند شب آیندە را میتوانی پیش ما بخوابی. بعد از آن هم قبل آنکە بخوابی وقت بیشتری را باهم روی تخت تو بسر میبریم. اگر باز هم ترس داشتە باشی در بارەاش صحبت میکنیم

عکس العمل ها: نگرانی از امنیت شما و دیگران.

عکس العمل والدین

• بە او کمک کنید تا احساسات خود را بازگو کند و اطلاعات واقعی بە او دهید.

مثالهایی برای آنچە والدین میتوانند بگویند یا انجام دهند

• یک “جعبە نگرانی” بسازید کە او بتواند نگرانیهای خود را نوشتە و داخل آن بیاندازد. وقتی را مشخص سازید کە بە این نگرانیها برسید، مشکلات را حل نموده و جوابهایی را برای این نگرانیها یافت.

عکس العمل ها: تغییر رفتار

رفتار غیر معمول خصمانە یا نا آرام.

عکس العمل والدین

• کودک خود را تشویق کنید کە در فراغت بیکار ننشستە و از تحرک بە عنوان سوپاپی جهت برخورد با عصبانیت و احساسات استفادە نماید.

مثالهایی برای آنچە والدین میتوانند بگویند یا انجام دهند

• “میدانم کە نمیخواستی در را تند بە هم بزنی. این حالت مشکلی است اگر آدم اینقدر عصبانی باشد.”
• “برویم قدم بزنیم؟ بعضی وقتها کە آدم دچار احساسات قوی باشد، تحرک میتواند کمک کند.”

عکس العمل ها: ناراحتی های جسمی

سردرد، دلدرد، درد عضلات، بدون علت پزشکی

عکس العمل والدین

• ببینید آیا یک دلیل پزشكی دارد. در غیر اینصورت فرزند خود را دلداری دهید و بە او بگویید کە این حالتها عادی میباشند.
• با او رفتاری منطقی داشتە باشید. در صورت توجە بیش از حد بە این علایم، امکان دارد آنها را تشدید نمائید.

مثالهایی برای آنچە والدین میتوانند بگویند یا انجام دهند

• ببینید کە آیا او بە اندازە کافی خواب و خوراک داشتە و بە اندازە کافی آب مینوشد و تحرک کافی دارد.
• “میخواهی آن روبرو بنشینیم؟ وقتی حالت بهتر شد بە من بگو، بعدش میتوانیم با هم بازی کنیم.”

عکس العمل ها: تحت نظر گرفتن واکنشهای والدین و چگونگی بهبود ایشان

کودکان نمیخواهند والدینشان را با مشکلات خود نگران سازند

عکس العمل والدین

• بە او امکان آنرا بدهید راجع بە احساست خود و شما صحبت کند.
• برای جلوگیری از افزایش نگرانی او، تا جای ممکن خونسرد بمانید.

مثالهایی برای آنچە والدین میتوانند بگویند یا انجام دهند

• “بلە من استخوانم شکستە اما بعد از بانداژ آن توسط نیروی امداد حالم بهتر شد. تو حتمأ ترسیدی وقتی دیدی کە من زخمی شدم، درستە؟”

عکس العمل ها: نگرانی در مورد قربانیان دیگر و خانواده

عکس العمل والدین

• در مورد خواست کمک او بە دیگران از وی حمایت کنید. اما او نباید این احساس را داشتە باشد کە مانند بزرگسالان در مورد مسائل مسئول میباشد.

مثالهایی برای آنچە والدین میتوانند بگویند یا انجام دهند

• بە او کمک کنید پروژەهای مهم و مناسب را تشخیص دهد )مانند مراقبت از کودکان کم سن و سالتر(.